ԱՀՊ Ժողովրդական արտիստ, մշակույթի վաստակավոր գործիչ,

երրորդ դասի իրավարար, արդարադատության փոխ-գեներալ:

Ծնվել եմ 1924թ. օգոստոսի 10-ին Իրանի Արաք քաղաքում:

Հայրս, Քրիստափոր Մանարյանը, ծնվել էր Ագուլիսում, ընտանիքը ապրել էր Բաքվում: Մայրս՝ Եվգինե (Ժենյա) (կնունքի անունը Շամիրամ), ծնվել էր Թիֆլիսում: 1919թ. երկուսն էլ տարագրվել էին Պարսկաստան (Իրան), Արաք քաղաքում հանդիպել էին, ամուսնացել և թատերախումբ կազմել: Մեր ընտանիքը (նաև եղբայրս՝ Արմանը) 1931թ. հաստատվել է Թեհրանում և մինչև Խորհրդային Հայաստան գալը (1946թ.) մշտապես ապրել է Թեհրանում: Սովորել եմ հայկական ″Դավթյան″ դպրոցում, ապա նաև պարսկական ″Թամադդոն″ և ″Ալբորզ″ դպրոցներում: 1946թ. տաս այլ երիտասարդների հետ եկել եմ Հայաստան, ընդունվել և ավարտել եմ Պետական թատերական ինստիտուտը որպես ռեժիսոր (1952թ.): 1953 – 1955թ.թ. ծառայել եմ խորհրդային բանակում: Աշխատանքի եմ անցել Պարոնյանի անվան երաժշտական թատրոնում, ապա Սունդուկյանի անվան պետական թատրոնում որպես դերասան և ռեժիսորի ասիստենտ: 1946թ. (դեռևս ուսանող) որոշակի ընդհատումներով աշխատել եմ ռադիոկոմիտեում որպես խոսնակ և ռեժիսոր: 1958թ. ստանձնել եմ Թումանյանի անվան տիկնիկային թատրոնի գլխավոր ռեժիսորի պարտականությունը, որը մի քանի տարվա ընդհատումից հետո վերակազմավորվել էր որպես պետական թատրոն: 1959թ. ամուսնացել եմ Մերի Արտաշեսի Քեշիշյանի հետ: Ունենք երկու զավակ, Քրիստ Երվանդի Մանարյան (1961թ.) և Արփենիկ Երվանդի Մանարյան (1963թ.): Քրիստն ամուսնացած է, ունի մեկ դուստր, Արփենիկը նույնպես ամուսնացած է, ունի մեկ դուստր և մեկ որդի:

Իմ ղեկավարած տարիներին Հովհաննես Թումանյանի անվան պետական տիկնիկային թատրոնը ճանաչվել է ″Աշխարհի տաս լավագույն տիկնիկային թատրոններից մեկը″ և մասնակցել մի շարք փառատոնների՝ արժանանալով բազմաթիվ պարգևների և դիպլոմների: 1985թ. անցել եմ թոշակի և հիմնադրել եմ ″Ագուլիս″ տիկնիկային թատրոնը, որն առ այսօր, առանց ընդհատումների, աշխատում է իմ գլխավորությամբ՝ լինելով Հայաստանի միակ ոչ պետական պարբերաբար աշխատող թատրոնը:

Կինոյի ասպարեզում հանդես եմ եկել և որպես սցենարի հեղինակ (″Տժվժիկ″, ″Սպիտակ ափեր″, ″Կարինե, Տերն ու ծառան″, ″Հանդիպում ցուոահանդեսում″, ″Վերադարձ″) և որպես դերասան ( ″Քաոս″, ″Հարսնացուն հյուսիսից″, ″Նորից ամառ է″, ″Խոհարարները եկել են մրցույթի″, ″Եվս հինգ օր″, ″Արևիկ″, ″Կապիտան Առաքել″, ″Ընկեր Փանչունի″, ″Դեղերի ծնունդը″, ″Քննություններ″, ″Կրպակ կառամատույցում″, ″Միքայել Նալբանդյան″, ″Լույս″, ″Մարգարի ակոսը″, ″Լույս և ստվեր″, ″Ծիածանի բոլոր գույները″, ″Ժառանգորդներ″) և որպես խմբագիր, բեմադրող ռեժիսոր, դերասան (″Քայլեր″, ″Կարինե″, ″Քաոս″, ″Կապիտան Առաքել″, ″Ընկեր Փանչունի″ , ″Հարսնացուն հյուսիսից″, ″Խոհարարները եկել են մրցույթի″):

Թոշակի անցնելուց հետո իմ կազմակերպած ″Ագուլիս″ տիկնիկային թատրոնում իրականացրել եմ հայ և արտասահմանյան հեղինակների հեքիաթներ (ութ հեքիաթ), որոնք առ այսօր, պարբերաբար ներկայացվում են թատրոնում: ″Ագուլիս″ տիկնիկային թատրոնը պարբերաբար մասնակցել է ՀՀ Մշակույթի նախարարության կազմակերպած բոլոր միջոցառումներին (նաև արտագնա): Հանդիսացել եմ Հայաստանի Հանրապետության տիկնիկային թատրոնի արվեստի ստեղծագործական միության հիմնադիր անդամ և առ այսօր միության ղեկավար մարմնի անդամ եմ ընտրվում պարբերաբար: Իմ հեղինակած ″Անհաղթ աքլոր″ պիեսը (ըստ Հովհաննես Թումանյանի համանուն հեքիաթի) իմ բեմադրությամբ մասնակցելով մի շարք փառատոնների, մշտապես ճանաչվել է մրցանակակիր և պիեսը իր հերթին բեմադրվել է այլ երկրների թատրոնների խաղացանկում: Այս տեսակետից առավել նշանակալի է Լեհաստանի Գդանսկ քաղաքի տիկնիկային թատրոնի կողմից բեմադրվածը, որն իր հարցադրումով լավագույնս ընդունվեց հանդիսատեսի կողմից, առանձնապես Լեհաստանի ներքին քաղաքական ճգնաժամի օրերին: Այդ պիեսի Երևանի Թումանյանի անվան թատրոնի բեմադրությունը մեծ խանդավառությամբ է ընդունվել Մոսկվայում, Լեհաստանում, Իրանում, Հնդկաստանում և դեռ էլի մի քանի երկրների տիկնիկային թատրոններում: ″Անհաղթ աքլորը″ պիեսի բեմադրությունը շուրջ երեսուն տարի շարունակում է մնալ Երևանի Հովհաննես Թումանյանի անվան տիկնիկային թատրոնի խաղացանկում: Հայ հասարակության կողմից առանձնապես սիրված են նաև ″Հարսնացուն հյուսիսից″ և ″Խոհարարները եկել են մրցույթի″ ֆիլմերը, որոնց ստեղծմանը մասնակցել եմ ոչ միայն որպես դերասան: Այդ երկու ֆիլմերն էլ պարբերաբար ցուցադրվում են հայկական հեռուստատեսությամբ: Իմ ընտանիքը՝ կինս Մերի Քեշիշյանը, երկու զավակներս (որդիս Քրիստը և նկարչուհի Արփենիկը՝ դուստրս), ինչպես նաև նրանց զավակները (բեմադրիչ Հայկ Սեկոյանը և Հայկի կրտսեր քույրը` Ալիսը, որ Արփենիկի զավակներն են և Լիլիթը, որ Քրիստի դուստրն է) որոշակիորեն արվեստի ասպարեզի մարդիկ են և ես այդքանով ինձ բավարարված եմ զգում: Երվանդ Մանարյան

10.10.2014թ. ԱՀՊ  Սահմանադիր Գերագույն իրավարար ատյանի իրավարար ‎